Steunpunt GGZ is een van de locaties waar op 11 juni 2018 deelnemers aan de Sociale Top 2018 met elkaar in gesprek gaan over ‘Grote uitdagingen en kleine oplossingen’. In de middag in drie rondes wordt een dilemma van het Steunpunt GGZ besproken over de vraag hoe we beter moeten omgaan met mensen met ingewikkelde problemen in een wereld die daar steeds minder tolerantie voor lijkt op te brengen.

Op de Sociale Top 2018 ontmoeten 700 inspirerende ondernemers, bestuurders, wetenschappers, vrijwilligers, professionals en andere voorlopers en dwarsdenkers elkaar om in gesprek te gaan over uitdagingen rondom zorg, onderwijs, wonen, werk, sport, cultuur, veiligheid en integratie. Ze wisselen ideeën uit over hoe het beter kan in Nederland. Hoe bouwen we samen aan een samenleving waarin mensen steeds meer verantwoordelijkheid nemen voor zichzelf en elkaar? En hoe kan de overheid ondersteuning bieden aan mensen die het echt nodig hebben? De Sociale top praat er niet alleen over, maar daagt de deelnemers uit om oplossingen te formuleren en initiatieven te starten.

Meepraten/meedoen?

Het dilemma van het Steunpunt GGZ wordt in de middag besproken in drie rondes. Heeft u belangstelling om mee te praten? Meldt u dan aan op: steunpunt@ggzutrecht.nl

Wat voor dilemma heeft Steunpunt geformuleerd?

Door de huidige inrichting van de basiszorg komt het Steunpunt GGZ voor een dilemma te staan: cliënten met specifieke behoeften willen soms niet meer naar het algemene buurtteam en verwachten begeleiding van onze organisatie. Als we ze verwijzen is het risico dat mensen niet de zorg of begeleiding krijgen die ze nodig hebben. In het andere geval is het risico dat de zorgvraag voor Steunpunt GGZ te groot wordt en de aanpak als geheel verzwakt. Wat is hierin een goede manier van opereren? Wat kunnen wij bijdragen aan versterking van de algemene voorzieningen?

Wat is de context van dit dilemma?

Het Steunpunt GGZ ziet een groep mensen met ernstige (psychiatrische) problematiek voor wie de buurtteams nog niet goed toegankelijk zijn. Het lijkt erop dat de generalistische blik van onder andere de buurtteams nog te weinig onderscheidend is en misschien wel enkel een oplossing voor lichte problemen. Complexe gezondheidsproblemen worden namelijk vooral in welzijnstermen geformuleerd en daardoor wordt niet altijd goed gezien hoe de complexiteit van de problematiek (psychiatrisch, sociaal-maatschappelijk, cultureel, historisch) er uit ziet en hoe belastend een situatie kan zijn voor het functioneren van de betreffende cliënt. Bovendien worden ze volgens het Steunpunt GGZ niet altijd goed gediagnosticeerd of wordt onvoldoende gezien hoe de verwevenheid is van de verschillende aspecten van de problematiek. Tot slot zijn er volgens het Steunpunt GGZ niet altijd de juiste doorverwijsmogelijkheden waardoor multiproblematiek in de optiek van het Steunpunt GGZ onnodig lang blijft ‘hangen’ op basiszorgniveau. Hierdoor is er een risico op escalatie of verwaarlozing en lijkt een groep mensen, voor wie voorzieningen waar ‘zwaardere’ zorg wordt geboden niet toegankelijk zijn,  tussen de wal en het schip van de WMO, de WLZ en de ZVW te vallen.

Door de huidige inrichting van de basiszorg komt het Steunpunt GGZ voor een dilemma te staan: cliënten met specifieke behoeften willen soms niet meer naar het algemene buurtteam en verwachten begeleiding van onze organisatie. Als we ze verwijzen is het risico dat mensen niet de zorg of begeleiding krijgen die ze nodig hebben. In het andere geval is het risico dat de zorgvraag voor Steunpunt GGZ te groot wordt en de aanpak als geheel verzwakt. Wat is hierin een goede manier van opereren? Wat kunnen wij bijdragen aan versterking van de algemene voorzieningen?